Na een onrustige nacht was het vandaag de eerste dag dat pappa voor lange tijd naar kantoor ging. Om 6.45 uur stond pappa zich te douchen, terwijl Jean-Louis zijn ochtendplasje al ging doen. Natuurlijk kwam er van slapen niet veel meer terecht en besloot mama maar vast met hem naar beneden te gaan.  Toen papa aan het ontbijt toe was kon mama nog even snel de hond uitlaten. Ons kereltje vond het wel een beetje vreemd dat papa lekker zat te eten terwijl hij mocht toekijken. 
Maar toen papa ook de placemats voor de rest van de familie op tafel had gelegd was Jean-Louis weer helemaal gerustgesteld. Zuslief sliep tot bijna acht uur dus liet het ontbijt nog even op zich wachten. Het afscheid van papa ging vrij gemakkelijk. Daarna weer smullen van de lekkere broodjes. Na het ontbijt nog even  in de pyjama gespeeld terwijl mama de ontbijttafel af kon ruimen. Tijdens het wassen en aankleden blijft het wel erg opletten, want veel dingen denken ze zelf te kunnen. Met twee kinderen tegelijk in de badkamer komt mama soms ogen,oren en handen tekort. Toch komt het steeds weer op zijn pootjes terecht en mama zal er vast ook wel aan gaan wennen. Eenmaal terug beneden wordt eerst de treinbaan weer op zeer creatieve wijze in elkaar gelegd. En na een hoop gepuzzel is het dan alweer tijd voor wat drinken en een koekje. Met een vol buikje is het spelen nog leuker en er wordt dan ook volop genoten. Alles komt uit de speelgoedmand. Gelukkig weten ze ook al een beetje wat opruimen is, zodat mama daar niet steeds de klos voor is. Eind van de ochtend vindt mama het een goed idee om van het mooie weer te gaan genieten. Op naar de speeltuin!! Tja en dan kom je daar en dan is de glijbaan nog nat. Wat een teleurstelling! We besluiten terug naar huis te lopen voor een handdoek  zodat we zonder natte broek van de glijbaan af kunnen. Dan kan het genieten beginnen. We klimmen en klauteren aan alle kanten op de glijbaan. Als er een ander klein meisje komt spelen reageren ze weer even terughoudend , maar dat is al snel voorbij. Als het tijd wordt voor een broodje wandelen we weer terug naar huis. Van al dat spelen krijg je natuurlijk honger en de broodjes en fruit worden in een mum van tijd naar binnen gewerkt. Mama krijgt amper de tijd om zelf te eten. Aan het begin van de middag als Marcelline en Jean-Louis weer lekker zitten te spelen met de duplo denkt  mama haar kans schoon te zien weer eens iets aan het huishouden te doen. Maar zodra de stofzuiger uit de kast komt heeft mama een paar goede hulpjes. Veel spullen gaan aan de kant en er wordt zorgvuldig gezogen en gedweild door onze “kleine madame”. (best handig hoor)  Het is inmiddels 21.00 uur en nu onze kids slapen zal ik proberen de rest van de dag voor jullie te schetsen. Na het huishoudelijke werk zijn we gezellig met zijn drieën broodjes gaan bakken. Het kneden van het brooddeeg (met de hand) leverde aardige plak handjes op. Vooral Jean-Louis vond het een bijzondere ervaring en wilde met grote regelmaat zijn handen wassen. Het werd pas echt leuk toen mama liet zien wat je zoal van dit brooddeeg kan maken. Uiteindelijk zijn het vier olifanten geworden. ( heb ik mij laten vertellen) De flaporen zijn overigens de enige kenmerken waardoor mama de olifanten herkent. Morgenochtend moeten de olifanten eraan geloven. Ze staan op het menu voor het ontbijt. Ben benieuwd wat ze van harde broodjes  vinden. Als afsluiting van het broodfestijn was er drinken en een klein bakje popcorn. En ons vaste ritueel aan het eind van de middag is ook niet overgeslagen. De dvd van het zandkasteel. De liedjes worden al meegezongen en papa en mama raken het deuntje echt niet meer kwijt J. De thuiskomst van papa om 17.15 uur was natuurlijk wel het hoogtepunt van de dag. Dat papa na een lange werkdag moe is daar kunnen we geen rekening mee houden. Niets is gek genoeg en papa besluit al heel snel zijn goede pak in te ruilen voor gemakkelijke kleding. Na het avondeten heeft mama na uitgebreidt overleg met Marcelinne de vlechtjes uit haar haren verwijderd. Mama had gemerkt dat Marcelinne wel erg veel op haar hoofd aan het krabben was. Tja is niet zo gek na meer dan 2 weken je haren niet te hebben kunnen wassen. De bewondering voor de persoon die alles ingevlochten heeft is met de minuut gestegen. Zelfs het uithalen kost al flink wat tijd en zere vingers. Maar om 20.00 uur was de klus geklaard. Snel onder de douche en dit keer zonder badmuts. Een stralend koppie met een smile van oor tot oor als de shampoo rijkelijk schuimt. Wat een opluchting nu het vlechtwerk eruit is. Alleen mama moet zich nog wel voorbereiden op een nieuw klusje morgenochtend,haren kammen en misschien wat staartjes erin. Maar dat zien we morgen dan wel weer.