Vandaag een rustige dag.

Lieve mensen Vandaag was het een relatief rustige dag. De eerste dagen wagen waren behoorlijk druk voor ons allemaal. Wennen aan een nieuw ritme, elkaar nog niet begrijpen, veel nieuwe indrukken voor Marcelline en Jean-Louis. De afgelopen dagen stond in het teken van alles ontdekken. In tegenstelling met wat we wel eens hoorden werden er geen laadjes, deurtjes etc. open getrokken. Alles ging met een vragen blik naar pappa of mamma, voor er iets echt open gedaan werd. We hebben ze dan ook even in alles kastjes, laadjes en achter deurtjes laten kijken. Zo goed en kwaad als het ging hebben we ze ook laten zien waar er “gevaarlijke” dingen liggen. We hebben ze ook duidelijk gemaakt dat ze eerst moeten vragen aan mamma of pappa voor ze iets pakken. Maar dat valt nog niet altijd mee met zulke zelfstandige kinderen. Eenmaal iets ontdekt of gezien hoe het werkt, is toch eerst wel even de neiging om er zelf op af te gaan of uit de kast te pakken enzovoort. Daarin kunnen ze ons ook behoorlijk uitdagen. Toch lijken ze goed bij te sturen te zijn. Wat erg favoriet is: pappa uitdagen als ze beneden zijn. Dan gaan ze af en toe stiekem naar boven toe (alsof pappa dat niet door heeft). Dan moet pappa ze weer terug roepen of terug halen. Nou dat valt niet altijd mee voor pappa Koen en dat hebben ze feilloos door! Maar nadat pappa uitgelegd heeft dat als mamma of pappa nee zeggen, ze ook nee bedoelen. Dat snappen ze!; alleen de uitwerking in de praktijk is net even iets anders hahaha. Staan ze toch weer onderaan de trap, met een houding van: kijk eens wat wij doen. Jean-Louis is vanaf het begin erg gericht op zijn zusje. In alles wat hoe wilde of wat hij wilde vragen, werd eerst zijn zus erbij gehaald. Aan haar gaf hij door wat hij wilde en vervolgens kwam zuslief bij mamma of pappa aangeven wat de bedoeling was. Vanaf gistermiddag is dat voorzichtig aan het veranderen. Hij kwam gisteren rechtstreeks naar pappa toe (terwijl Marcelline in onze buurt zat te spelen met haar poppen) om aan te geven dat hij wilde plassen en iets wilde drinken. Ook vandaag was hij daarin weer iets verder. Steeds meer begint hij zelf te vragen aan pappa of mamma. Het lijkt erop alsof hij meer vertrouwen gaat krijgen. Marcelline vindt het tegelijkertijd erg prettig om niet altijd de ‘tussenschakel’ te zijn voor haar broer, maar gewoon een meisje te kunnen zijn. Ze kan daar echt van genieten. Maar ze heeft wel de neiging om ons uit te dagen via haar broertje. Ze zegt dan tegen Jean-Louis dat hij pappa moet gaan kietelen of . Dit gedrag zien we nu ook tijdens het eten. Marcelline is erg kieskeurig in haar eten. Wat ze niet kent, eet ze niet. Jean-Louis eet bijna alles (behalve zoet-zure dingen), maar zodra zijn zus in het Lingala aangeeft dat zij het niet lekker vindt (en daarbij denken we dat ze nog wel meer zegt) hoeft hij vaak ook niet meer. Vanavond hebben we dan ook eerst Jean-Louis laten proeven bij het eten, dat werkt wel. De gehaktbal verdween al snel in zijn buik. Appelmoes is absoluut geen favoriet, dat lust hij niet. Marcelline at eerst geen gehakt (bij de rijst), maar toen er aardappel bij kwam at ze het wel (mamam heeft kennelijk geleerd dat dat gehaktbal niet combineert met rijst). Dat brengt mij trouwens bij een ander punt: Marcelline is duidelijk naar school geweest. En misschien is ze wel lerares geweest (hahaha), want pappa werd onmiddellijk gecorrigeerd toen hij met haar woordjes aan het schrijven en was. Pappa schreef een paar woorden op en Marcelline schreef ze feilloos en foutloos na. Toen pappa weer een paar woorden wilde opschrijven met zijn linker hand, greep zij in en pakte de pen uit zijn hand en deed de pen in zijn rechterhand. Toen Koen de pen weer in zijn linkerhand deed, hetzelfde ritueel. Uiteindelijk mocht Koen met zijn linkerhand schrijven. Marcelline spreekt en schrijft zo al de eerste woorden Nederlands. Ze begrijpt nog niet alles, maar er is wel zo nu en dan herkenning in dingen. Ook Jean-Louis zegt een paar woordjes Nederlands. Hij spreekt ons steeds meer na. Marcellinne is daar eerst mee begonnen en gaf vaak de woorden door aan haar broertje, maar die reageerde niet altijd. Voorbeelden van woorden zijn: eet smakelijk (na het eten), maar vanavond ook spontaan na het bidden voor het slapengaan werd eet smakelijk gezegd. Ze pakken gewoontes heel snel op. Vóór het eten bidden wij en tot slot van het gebed wordt amen gezegd, met daarna eet smakelijk. Dus ze zijn gewend na amen, komt eet smakelijk. Zoals ik al begon, was het vandaag een relatief rustig dag, terwijl we dat niet echt hadden verwacht. Jean-Louis met name had slecht geslapen. Tegen een uur of 3 werd hij wakker en kon daarna niet echt makkelijk slapen, onrustig, veel in zichzelf praten (lingala). Annita heeft er toen bij gelegen. Eerst op een matras tussen de bedden van Marcelline en Jean-Louis. Maar dat mocht niet echt baten, Jean-Louis bleef onrustig. Continue checken of mamma er nog was. Pappa is af en toe ook komen kijken. Ook Marcelline kon slecht slapen. Ze was al stilletjes voor het slapen gaan en tijdens het slapen steeds draaien en woelen. Ze hield zich echter steeds slapende (we hebben het idee dat ze vaak in meerdere dingen erg haar best doet om het goed te doen en om ook echt te doen wat er volgens haar verlangd wordt van haar). Dus als we zeggen dat ze gaan slapen, dan vind zij dat zij ook moet gaan slapen (owee als ik het niet goed doe). Het is dan ook wel eens lastig om te zien of zij echt slaapt of niet en dat maakt dat we haar niet echt goed kunnen helpen soms. Maar ondanks de slecht nacht waren ze vroeger op dan normaal (7.00 uur ipv 8.00 uur). Uiteraard weer bij pappa en mamma in het waterbed, waar het even lekker stoeien en ravotten is. Dat vinden ze werkelijk heerlijk. Marcelline had daarbij trouwens vooral de 1e keer echt het idee dat toen ze bij ons in bed kwamen, dat ze daar dus weer moest slapen en dus gingen de oogjes plichtgetrouw dicht. Dus ging pappa haar maar eens kietelen en ging giechelen (jaja dat kunnen mannen ook hoor!). Dat vond ze geweldig. Pappa had daarna wel even spijt van wat hij had gedaan, want Marcelline kietelt niet, nee de vinger gaan echt ‘diep’ in je oksel en dat doet wel pijn). Maar goed pappa houdt zich kranig. Jean-Louis vindt het op zo’n moment geweldig met mamma te ravotten. Wat dat betreft trekt Marcelline naar Koen en Jean-Louis naar Annita. En dat terwijl Koen FC Barcelona al had geregeld voor zijn kersverse zoon! Muzikaal zijn ze ook: nadat ze eerst gierend met Koen door de kamer hebben gerend met tambourijn enz., hebben ze vandaag met Annita door de kamer lopen dansen. Macrelline maakte mooie bewegingen met haar middel. Het Afrikaanse was duidelijk zichtbaar. Jean-Louis en Marcelline zijn 2 pracht kinderen die het erg goed doen. Ze raken steeds meer gewend aan ons en ze gaan steeds meer uitdagen. Jean-Louis begint zich steeds meer van zijn grote zus los te maken. Marcelline trek zich nu iets meer terug. Dat heeft te maken dat ze aan de ene kant de rol richting haar broer kwijt rijkt en aan de andere kant moeite heeft met het stellen van grenzen van onze kant uit. Zij is gewend haar eigen leven te leiden en zeer zelfstandig is. In zijn totaliteit kunnen we zeggen dat we 2 trotse, vermoeide, maar zeer tevreden ouders zijn.