Hallo wij zijn Marcelline en Jean-Louis. Omdat onze papa en mama erg druk zijn leek het ons wel leuk om eens te vertellen hoe het met ons gaat. We zijn alweer bijna 6 weken in Nederland. En we geven het onmiddellijk toe het is best wennen hoor. Vooral de kou buiten en zeker de mist en de wind vinden wij eigenlijk helemaal niet zo fijn. Maar als we papa en mama goed hebben begrepen (tja Nederlands is ook niet het gemakkelijkste) dan kunnen zij daar ook niets aan doen en wordt het misschien nog wel kouder brrrrrrrr…. Gelukkig hebben we wel een warme shawl en muts gekregen en ieder een lekker warm paar handschoenen. Want binnen blijven vinden we ook geen optie. Het is veel te leuk om te fietsen, naar de speeltuin te gaan of heerlijk een stukje in de auto te rijden. Verder hebben we het best naar ons zin hoor in Nederland. Wel moeten we toegeven dat we Congo toch ook wel missen en de andere kinderen waar we mee hebben samengewoond en niet te vergeten de mensen die daar zo goed voor ons hebben gezorgd. We bidden regelmatig voor iedereen die nog in Congo is gebleven en dat vinden we fijn. Als we naar bed gaan dan vertellen we wel eens een klein beetje aan papa en mama over Congo. Want voordat we gaan slapen denken we er het meeste aan. Daarom is het ook best moeilijk om ’s nachts goed te slapen vooral voor Jean-Louis. We worden vaak wakker en dan is mama er om te troosten en te proberen om ons weer te laten slapen. Dat is voor mama ook niet altijd gemakkelijk. We merken dat ze soms best moe is en als we aan het einde van de middag televisie mogen kijken dan zit ze wel eens een beetje te slapen. (haha) Gelukkig duurt het nooit zo lang en is ze op tijd wakker voor de volgende dvd of om eten voor papa en ons te koken. Koken kan ze ook best goed. In de eerste weken kookte mama altijd voor ons apart, maar dat doet ze nu maar af en toe. Nu we een beetje aan de smaak van het eten in Nederland gewend zijn vinden we veel dingen lekker. Zoals aardappelen, spaghetti, pizza, friet, pannenkoeken, doperwten, prei en alle soorten vlees. Vanavond hebben we zelfs hutspot gegeten, maar dat was nog niet zo lekker. Gelukkig konden we de worst wel goed waarderen. In de afgelopen week zijn we voor de eerste keer bij de tandarts geweest. Mama gaf het goede voorbeeld en we hebben nu ook gezien dat mama best mooie tandjes heeft. Na mama wilde tandarts Lieke graag de tandjes van Marcelline bekijken, dus mocht ze helemaal alleen in de grote stoel. Het was echt een hele gave stoel hoor. Hij kon helemaal naar achteren en zo werd het net een bedje. Met het spiegeltje heeft de tandarts goed gekeken en al snel wisten we dat de tandjes van Marcelline er goed uit zagen. Toen mocht Jean-Louis in die super stoel. Echt te gek hoor. Zo’n stoel willen we thuis ook wel. Ook de tandjes van Jean-Louis zagen er mooi uit. Na afloop mochten we beiden nog een kadootje uitzoeken. Marcelline een poppetje en Jean-Louis wilde een autootje. Daarna zijn we nog naar opa en oma geweest. Dat vinden we ook altijd heel gezellig. Oma heeft altijd lekkere koek en drinken. En woensdag moesten we samen naar het ziekenhuis. Mama had daar een afspraak met de kinderdokter gemaakt. In de wachtkamer konden we fijn spelen. Gelukkig hoefden we niet zo heel lang te wachten. De dokter heeft heel veel aan papa en mama gevraagd en daarna heeft hij ons gemeten en gewogen, onze buikjes gevoeld en naar ons hartje geluisterd. Volgens de dokter zijn we helemaal gezond. Nou dat was wel fijn om te horen natuurlijk. Van de assistente mochten we nog een mooie kleurplaat uitzoeken en toen was het weer tijd om naar huis te gaan. Omdat het erg druk was onderweg waren we pas laat terug in Dronten. Tja dat was voor ons wel boffen, want papa ging voor ons frietjes en drinken halen en daar hebben we thuis heerlijk van gesmuld. En toen was het alweer tijd om te douchen. Douchen vinden we heel leuk om te doen. We hebben pas de spons van papa en mama gekregen en nu kunnen we echt heel goed soppen. Soms staat het putje helemaal vol.
Onze buren weten sinds kort ook dat we heel goed muziek kunnen maken. We hebben een paar mooie cd’s met kinderliedjes, een djembee, sambaballen en een tamboerijn. Regelmatig maken we met z’n allen muziek. Papa en mama kunnen nog niet zo goed maat houden, maar dat leren we ze nog wel. We vinden het al heel leuk dat ze met ons mee doen. En sommige liedjes kunnen we al een stuk van meezingen. Zo leren we ook gemakkelijk Nederlands.
Eigenlijk zijn we best blij met onze papa en mama en vooral ook trots. We begrijpen echt wel hoor dat het voor hun soms ook moeilijk is. In één keer twee kinderen om voor te zorgen is een hele verantwoordelijkheid. En we zijn ook nog eens kinderen die al veel zelf hebben gedaan in Congo en heel goed weten wat we wel en niet willen. Alhoewel Jean-Louis bij bijna alles nee roept op dit moment. Maar ja dat zal denk ik ook wel weer over gaan. Meestal luisteren papa en mama er gewoon niet naar en doen ja als Jean-Louis nee zegt. En wat we ook wel erg jammer vinden dat papa en mama geen Lingala spreken. Soms begrijpen ze echt niet wat we zeggen hoe goed we ons best ook doen. Wij begrijpen inmiddels wel goed Nederlands alleen kunnen we nog niet zoveel in het Nederlands vertellen. Toch leren we iedere dag weer nieuwe woordjes erbij. Dus over een paar maandjes denken we dat dat ook wel anders zal zijn. We doen in ieder geval ons best om zoveel mogelijk te leren en om ons zo goed mogelijk aan te passen. En daar zijn papa en mama al dik tevreden mee. De rest denken we alle vier dat dat min of meer wel vanzelf zal gaan. Zo toch fijn voor jullie om weer eens een stukje over ons te kunnen lezen. Zoals we al schreven. Papa en mama hebben het best druk met ons en papa met het werk op kantoor. Ze zouden best wat vaker willen schrijven, maar het lukt ze gewoon niet. Maar ze beloven jullie echt hun best te zullen doen jullie op de hoogte te houden en anders schrijven wij misschien nog wel eens een keertje. Tot de volgende keer!!
Welkom
Iedereen van harte welkom op onze web-log. Wij hebben deze log gemaakt voor familie, vrienden en verder iedereen die graag op de hoogte wil blijven van het verloop van onze adoptie procedure. Naar verwachting zullen wij in de 2e helft van 2010 de gelukkige ouders worden van 1 of 2 kinderen uit DR Congo. Voordat het zover is zal er nog veel gaan gebeuren. Omdat het voor ons onmogelijk is om iedereen persoonlijk op de hoogte te houden van alle ontwikkelingen zullen we regelmatig het laatste nieuws toevoegen aan deze site. We hopen dat jullie op deze manier met ons mee kunnen leven en uit kunnen zien naar de dag waarop we ons kind of onze kinderen in de armen mogen sluiten.
maandag 21 november 2011
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Over DR Congo
Democratische Republiek Congo, het vroegere Zaïre, is een land in centraal Afrika en grenst aan Congo-Brazzaville, de Centraal-Afrikaanse Republiek, Soedan, Oeganda, Rwanda, Burundi, Tanzania, Zambia, Angola alsmede de exclave Cabinda van Angola. Het is een voormalige Belgische kolonie. Kongo betekent jager in het Kikongo, één van de oorspronkelijke talen die in het Zuidwesten van Congo wordt gesproken en was eveneens de naam van een prekoloniaal koninkrijk.
Congo ligt in het centraal westelijk deel van sub-Sahara Afrika. Het wordt doorsneden door de evenaar, een derde ligt ten noorden van de evenaar en twee derden ten zuiden. Congo omvat het grootste deel van het stroomgebied van de rivier de Kongo, welke bijna een miljoen vierkante kilometer bestrijkt en waarbinnen de Livingstonewatervallen zich bevinden.
In Congo-Kinshasa komen er 3 soorten vegetatie voor: Bossavanne
Grassavanne
Tropisch regenwoud.
Congo-Kinshasa heeft sinds februari 2009 vijfentwintig provincies, en een hoofdstad, Kinshasa. Het land is ongeveer 76 x zo groot als Nederland.
Meer dan 80% van de bevolking is christen, waarvan 50% rooms-katholiek, 30% protestants en 17% behoort tot de diverse inheemse kerkgenootschappen, waaronder de Kimbanguïstische Kerk (ca. 5 miljoen leden). Naast christenen zijn er ook moslims in Congo, hoewel zij slechts een klein deel van de bevolking uitmaken.
Sinds de onafhankelijkheid in 1960 kent de Democratische Republiek Congo (DR Congo) een geschiedenis van conflicten. In 1994 had het conflict tussen de Hutu’s en Tutsi’s in buurland Rwanda grote impact op DR Congo (toen Zaïre). De regering-Kabila ondersteunde gevluchte Hutu’s, die onder leiding stonden van de militante Hutugroepering Interhamwe. Hierdoor kwamen Tutsi’s in DR Congo in gevaar en vluchtten zij naar Rwanda. Vanaf dat moment was de inmenging van DR Congo in het conflict een feit. Nog steeds zijn de tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen een bron van conflict. Het meest recente conflict is ontstaan toen buurlanden Oeganda en Rwanda zich in 1998 tegen de regering Kabila keerden, omdat deze alle leden van de Tutsi bevolkingsgroep uit de regering zette. Congolese rebellengroepen sloten zich bij Oeganda en Rwanda aan. Zo brak er oorlog uit tussen verschillende partijen waarbij meerdere staten betrokken waren. In januari 2001 werd Kabila vermoord en zijn zoon Joseph Kabila nam de macht over. Hij zorgde ervoor dat de Rwandese troepen zich terugtrokken uit Oost-Congo en zette het vredesproces in gang. Desondanks bleven de rebellen actief in grote delen van het land.
In 2002 werd een overgangsregering ingesteld waarin leiders van verschillende partijen de macht deelden. Deze regering was echter te verdeeld om het geweld te kunnen stoppen. In juli 2006 werden de eerste democratische verkiezingen in 45 jaar gehouden. De gekozen president Joseph Kabila staat nu voor de taak om de buitenlandse milities het land uit te krijgen en de rebellen te ontwapenen. Dit levert opnieuw strijd op tussen het regeringsleger en de rebellen. Moord en verkrachting komen op grote schaal voor. Het vredesakkoord van Goma dat in januari 2008 tot stand kwam tussen de regering en de troepen van generaal Nkunda heeft hier niets aan veranderd. De strijd heeft het afgelopen decennium naar schatting vier miljoen slachtoffers geëist en nog eens ruim een miljoen mensen is op de vlucht geslagen.
Congo ligt in het centraal westelijk deel van sub-Sahara Afrika. Het wordt doorsneden door de evenaar, een derde ligt ten noorden van de evenaar en twee derden ten zuiden. Congo omvat het grootste deel van het stroomgebied van de rivier de Kongo, welke bijna een miljoen vierkante kilometer bestrijkt en waarbinnen de Livingstonewatervallen zich bevinden.
In Congo-Kinshasa komen er 3 soorten vegetatie voor: Bossavanne
Grassavanne
Tropisch regenwoud.
Congo-Kinshasa heeft sinds februari 2009 vijfentwintig provincies, en een hoofdstad, Kinshasa. Het land is ongeveer 76 x zo groot als Nederland.
Meer dan 80% van de bevolking is christen, waarvan 50% rooms-katholiek, 30% protestants en 17% behoort tot de diverse inheemse kerkgenootschappen, waaronder de Kimbanguïstische Kerk (ca. 5 miljoen leden). Naast christenen zijn er ook moslims in Congo, hoewel zij slechts een klein deel van de bevolking uitmaken.
Sinds de onafhankelijkheid in 1960 kent de Democratische Republiek Congo (DR Congo) een geschiedenis van conflicten. In 1994 had het conflict tussen de Hutu’s en Tutsi’s in buurland Rwanda grote impact op DR Congo (toen Zaïre). De regering-Kabila ondersteunde gevluchte Hutu’s, die onder leiding stonden van de militante Hutugroepering Interhamwe. Hierdoor kwamen Tutsi’s in DR Congo in gevaar en vluchtten zij naar Rwanda. Vanaf dat moment was de inmenging van DR Congo in het conflict een feit. Nog steeds zijn de tegenstellingen tussen bevolkingsgroepen een bron van conflict. Het meest recente conflict is ontstaan toen buurlanden Oeganda en Rwanda zich in 1998 tegen de regering Kabila keerden, omdat deze alle leden van de Tutsi bevolkingsgroep uit de regering zette. Congolese rebellengroepen sloten zich bij Oeganda en Rwanda aan. Zo brak er oorlog uit tussen verschillende partijen waarbij meerdere staten betrokken waren. In januari 2001 werd Kabila vermoord en zijn zoon Joseph Kabila nam de macht over. Hij zorgde ervoor dat de Rwandese troepen zich terugtrokken uit Oost-Congo en zette het vredesproces in gang. Desondanks bleven de rebellen actief in grote delen van het land.
In 2002 werd een overgangsregering ingesteld waarin leiders van verschillende partijen de macht deelden. Deze regering was echter te verdeeld om het geweld te kunnen stoppen. In juli 2006 werden de eerste democratische verkiezingen in 45 jaar gehouden. De gekozen president Joseph Kabila staat nu voor de taak om de buitenlandse milities het land uit te krijgen en de rebellen te ontwapenen. Dit levert opnieuw strijd op tussen het regeringsleger en de rebellen. Moord en verkrachting komen op grote schaal voor. Het vredesakkoord van Goma dat in januari 2008 tot stand kwam tussen de regering en de troepen van generaal Nkunda heeft hier niets aan veranderd. De strijd heeft het afgelopen decennium naar schatting vier miljoen slachtoffers geëist en nog eens ruim een miljoen mensen is op de vlucht geslagen.
Kaart Afrika met DR Congo
Geen opmerkingen:
Een reactie posten